Przejdź do zawartości

Edgardo Mortara

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pio Mortara
Edgardo Mortara
Ilustracja
Edgardo Mortara
Data i miejsce urodzenia

27 sierpnia 1851
Bolonia

Data i miejsce śmierci

11 marca 1940
Liège

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

augustianie

Prezbiterat

1872

Edgardo (Pio) Mortara (ur. 27 sierpnia 1851 w Bolonii, zm. 11 marca 1940 w Liège) – włoski ksiądz katolicki pochodzenia żydowskiego. Gdy miał 6 lat został potajemnie ochrzczony przez służącą, a następnie odebrany rodzicom przez żandarmów państwa kościelnego na wniosek inkwizycji, przy przyzwoleniu papieża Piusa IX[1]. Sprawa ta odbiła się szerokim echem w całej Europie[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W XIX wieku Żydzi na terenie państwa kościelnego byli zmuszeni mieszkać w gettach[2]. Częstą praktyką były potajemne chrzty, każdy katolik był upoważniony do dokonania chrztu na Żydzie[2]. Chrześcijanie nie mogli mieszkać w getcie, dzieci chrześcijańskie nie mogły być wychowywane przez Żydów, dlatego Żydzi po potajemnym chrzcie byli usuwani z getta[2].

Edgardo Mortara wychowywał się w getcie w Bolonii, leżącej na terenie Państwa Kościelnego. Gdy miał 6 lat, Mortara został potajemnie ochrzczony przez służącą Annę Morisi[3]. Informacja na ten temat dotarła do inkwizycji[3]. Inkwizytor Pier Gaetano Feletti wezwał służącą na przesłuchanie. Morisi zeznała, iż ochrzciła dziecko, gdy chłopiec był poważnie chory. Obawiała się, że po przewidywanej śmierci jego dusza trafi do piekła[3]. 23 czerwca 1858 r. do domu Marianny i Mamola Mortarów wkroczyła policja, by odebrać im 6-letniego syna[1].

Edgardo Mortara został wywieziony do Rzymu i umieszczony w domu dla katechumenów, gdzie przymusowo nauczano go religii[4]. Rodzinie początkowo nie pozwolono go odwiedzać. W okresie późniejszym, po fali międzynarodowych protestów zezwolono na spotkania[5], lecz nie na osobności.

Zdarzenie to wywołało oburzenie w Europie i USA. W sprawie oddania chłopca rodzinie apelowali do papieża Piusa IX liczni politycy i intelektualiści, m.in. Napoleon III i Franciszek Józef[4]. Papież konsekwentnie odmawiał wydania chłopca rodzinie[4].

Po likwidacji Państwa Kościelnego w 1870 r. rodzina ponowiła starania o powrót Edgarda, a ten, wówczas już 19-letni oświadczył, iż chce pozostać przy wierze katolickiej[6]. Wkrótce wyjechał do Francji i wstąpił do zakonu augustianów. W wieku 21 lat Edgardo Mortara przyjął święcenia kapłańskie i przybrał imię Pio, będące włoskim odpowiednikiem łacińskiego Pius[6]. W latach następnych Pio Mortara zajmował się działalnością misyjną, podróżował po Europie i wygłaszał kazania[6]. Był niezwykle popularnym księdzem[6]. Władał biegle 9 językami[6]. Wielokrotnie próbował nawrócić na katolicyzm swoją matkę, bezskutecznie[6].

Zmarł w klasztorze w Belgii w 1940 r[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Kalicki 2018 ↓.
  2. a b c Zuccotti 1987 ↓, s. 14.
  3. a b c Kertzer 2013 ↓, s. 119.
  4. a b c Cornwell 2008 ↓, s. 11.
  5. Kertzer 2013 ↓, s. 121.
  6. a b c d e f g Kertzer 1998 ↓, Epilogue.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]